Blog: Goede voornemens in Corona tijd
PuMa Gitta schrijft over haar goede voornemens voor 2021 in corona tijd. Meer rust in hoofd en werk, dat is het doel. Maar hoe doe je dat in een tijd waarin je huis je kantoor is en andersom? Thuis gezocht!
Goede voornemens in corona-tijd
We schrijven in januari 2021. Het begin van een nieuw jaar, hét moment om alles maar eens anders te gaan doen. Waar november en december de maanden zijn waarin je jezelf eindelijk mag laten toegeven aan de eeuwige suikerhonger, feestvreugde en van die leuke hebbedingetjes om je huis mee in te richten (dag eindejaarsuitkering), is januari de maand van bezinning. Kom maar op met de hardloopschema’s, pauzewandelingetjes en ‘nee, vrijdag is echt mijn vrije dag dus liever geen afspraken plannen’. Vol goede moed begin je zo aan het nieuw jaar. Met als doel: meer rust in je werk en hoofd. Geen hoofdpijn meer aan het einde van de dag, maar een voldaan gevoel. Wat vóór de corona-pandemie/thuiswerkwereld al een uitdaging was, en nu, door het gebrek aan collegiaal contact, alleen maar moeilijker is geworden. In 2021 gaan we dat varkentje maar eens even wassen. Een top idee.
Mijn (t)huiskantoor
Inmiddels (lees: tweede week januari) ben ik al bezweken en zijn de eerste afspraken op mijn ‘vrije’ vrijdag al ingepland. Welgeteld heb ik maar twee keer geweigerd voor ik bezweek. Want ja, zegt mijn hoofd, wat betekent die ‘vrije’ dag eigenlijk, in deze eindeloze corona lockdown? Als vrij-zijn betekent de deur naar je thuiswerkkantoor vermijden, dan slaag ik met vlag en wimpel. Maar mijn hoofd is niet zo makkelijk te foppen. Mentaal vrij-zijn is een stuk ingewikkelder. Mijn koffieapparaat is inmiddels omgesmolten tot de bedrijfs-koffiecorner waar ik mijn enige ‘collega’ tref voor een praatje: mijn vriend. Mijn keuken is de kantine en mijn bank is het zithoekje waar je neerploft met een collega voor een ‘benen-op-tafel’-overleg. Mijn thuis is mijn kantoor en mijn kantoor is mijn thuis. Dus ook als ik ‘vrij’ ben. Dat geldt voor alle kantoortijgers die momenteel verplicht moeten thuiswerken. Niet zo gek dus, al die verhalen van collega’s en collega-ambtenaren die moeite hebben met motivatie of juist overwerkt raken. En dan heb ik het nog niet eens over alle ouders onder ons met kleine kinderen die daarbij ook nog leraar/oppas/ouder zijn in datzelfde huis/kantoor.
Druk druk druk
Goed, zeg je dan. Leg jezelf er even bij neer, wees blij dat je een (vaste) baan hebt en een huis. Die lockdown is vast zo voorbij en dan kunnen we weer eindeloos genieten van het geouwehoer op de werkvloer. Klopt zeker, ik weet ook dat ik niet mag klagen. Maar dat thuiswerken heeft nog een ander gevolg, merk ik bij mijzelf en andere collega’s die ik erover spreek: de werkdruk voelt hoger. Ik merk, omdat ik geen collega’s om mij heen heb zitten, het gevoel me bekruipt dat alles meteen/nu/stante pede/vandaag moet worden uitgevoerd. Geen collega’s om je heen om even mee te relativeren of het gevoel te krijgen dat je samen werkt. Of collega’s die je even snel om hulp kunt vragen. Want om nou speciaal daarvoor iemand te bellen, ben je gek. Bovendien ben ik niet voor niks een millennial: ik wil me graag bewijzen en het beste uit mijzelf laten zien, want succes hebben is heilig. En dus ren je je rot in je thuiswerkplek, pieker je voor het slapen gaan en begin je de volgende dag weer met dezelfde stress. Niet oké. Tijd voor een écht goed voornemen.
Mijn voornemen voor 2021: thuis gezocht
Om de huidige lockdown en thuiswerkperiode levend en energiek uit te komen, moet ik mijn thuis weer gaan claimen. Zodat ik mentaal echt vrij kan zijn, even helemaal met mijn hoofd ergens anders kan zijn en weer volop kan opladen voor het werk. Ik werk om te leven, niet andersom. Ik weet nog niet hoe, maar ik ga ermee aan de slag. En misschien moet ik dan toch die afspraken op vrijdag eruit halen en dé lockdown-activiteit gaan doen: wandelen.
